به گزارش شهرآرانیوز، همزمان مهندس برق بودن، ملیپوش فوتسال شدن و سرمربیگری تیم ملی نوجوانان، ترکیبی است که کمتر کسی تجربهاش کرده است. فاطمه شریف، زنی از جنس پشتکار و استمرار، مسیری را طی کرده که از بازیهای کودکانه در کوچههای خاکی آغاز شد و امروز به قهرمانی آسیا ختم شده است؛ مسیری پر از انتخابهای سخت، ایستادگی و باور به رؤیاها.
شاید عجیب به نظر برسد که یک نفر بتواند همزمان مهندس برق، بازیکن ملیپوش فوتسال، مدیر ورزشی و حالا سرمربی تیم ملی نوجوانان باشد؛ اما فاطمه شریف این مسیر چندوجهی را با موفقیت پشت سر گذاشته است. شاگرد اول دوران مدرسه که روزی همبازی پسرهای محل در کوچههای خاکی بود، سالها با پیراهن تیم ملی برای ایران گل زد و امروز در قامت مربی، نسل تازهای از فوتسالیستهای دختر را تربیت میکند؛ نسلی که بهتازگی قهرمان آسیا شدهاند.
فاطمه شریف متولد ۱۳۶۵ و از همان دههشصتیهای پرتلاش است که همزمان درس و ورزش را جدی دنبال کردهاند. خودش میگوید علاقهاش به فوتبال و فوتسال، مثل بسیاری از همنسلانش، از بازی با توپ در کوچههای محله شروع شد.
سال ۱۳۷۹ نخستین کلاس فوتسال دختران در مجموعه کوثر قاسمآباد مشهد برگزار شد؛ اما فاصله زیاد سالن تا خانه و نگاههای محافظهکارانه نسبت به فوتسال دختران، باعث شد خانوادهاش ابتدا با حضور او مخالفت کنند. با این حال، اصرار و علاقهاش نتیجه داد و نخستین گامهای جدی در مسیر حرفهای برداشته شد.
یکی از خاطرات شنیدنی آن روزها به ساقبند برمیگردد. مربیان حضور در تمرین را بدون محافظ پا ممنوع کرده بودند و خانواده فاطمه، شاید برای منصرف کردنش، از خرید آن خودداری کردند. او هم ساقبندهای پسر همسایه را قرض میگرفت، تمرین میکرد و دوباره پس میداد.
سال ۱۳۸۰، همراه تیم منتخب دانشآموزی خراسان رضوی راهی مسابقات کشوری رامسر شد و همان اولین حضور، به قهرمانی انجامید؛ اتفاقی که نگاه خانواده را تغییر داد و آنها را به حامیان اصلی مسیرش تبدیل کرد.
جمعکردن دنیای مهندسی برق با فوتسال حرفهای کار سادهای نبود. شریف که همیشه دانشآموز ممتازی بود، پس از کسب رتبه ۱۵۰۰ کنکور، با وجود قبولی در دانشگاههای تهران و شریف، دانشگاه فردوسی مشهد را انتخاب کرد.
دعوت به اردوی تیم ملی از سال ۱۳۸۵، شرایط را سختتر کرد. او روزهای اردو را با درسخواندن از سحرگاه میگذراند و وقتی همکاری استادان محدود شد، برای مقطع کارشناسی ارشد، رشته مدیریت را انتخاب کرد تا بتواند همزمان فوتسال را ادامه دهد.
مسیر رسیدن به تیم ملی، برخلاف تصور، مستقیم نبود. بهدلیل نبود تیم مشهد در لیگ و فشار درس، فرصت حضور در مسابقات لیگ را نداشت؛ تا اینکه مسابقات دانشگاهی ورق را برگرداند. زندهیاد رمضانی، سرمربی وقت تیم ملی، بازی او را دید و همان سال فاطمه شریف به تیم ملی دعوت شد.
نخستین اعزام، با قهرمانی غرب آسیا همراه بود و این آغاز هفت سال حضور مداوم او با پیراهن تیم ملی شد.
از سال ۱۳۹۲، مسیر تازهای آغاز شد. دورههای مربیگری سطح یک و دو آسیا را پشت سر گذاشت و به دوره تکمیلی کنفدراسیون فوتبال آسیا معرفی شد.
مربیگری در تیمهایی، چون پرسپولیس کامیاران، سیاهجامگان مشهد، نامینو اصفهان، ملیحفاری و سایپا، تجربههایی بود که با صعودها و سکوهای قهرمانی و نایبقهرمانی همراه شد.
نقطه اوج این مسیر، قهرمانی تیم ملی فوتسال نوجوانان دختر آسیا بود؛ تیمی که بسیاری از بازیکنانش اولین تجربه سفر خارجی و بازی در سالنهای بزرگ را پشت سر میگذاشتند.
شریف میگوید انگیزه، تلاش و اعتمادبهنفس بازیکنان، رمز عبور از فشار مسابقات و رسیدن به قهرمانی بود.
هدف فاطمه شریف در دنیای مربیگری، فراتر از مرزهاست؛ حضور در تیمهای خارجی و معرفی فوتسال بانوان ایران در سطح بینالمللی. رؤیایی که بهگفته خودش، از دل موفقیت در لیگ ایران و تیم ملی عبور میکند؛ همان مسیری که سالهاست با سماجت در آن قدم برداشته است.